บทที่ ๓ กรณียเมตตสูตร

กรณียเมตตสูตร ว่าด้วยการเจริญเมตตามีคำสวดขึ้นต้นว่า

กรณียมตุกกุสเลน ยนุติ สนุติ ปท.... พระสูตรนี้มีนามว่า : -

ภิกษุ ๕๐๐ รูป เรียนพระกัมมัฏฐานในสำนักสมเด็จพระผู้มีพระภาค แล้ว คิดจะบำเพ็ญสมณธรรมในที่สงัด จึงพากันเดินทางไปถึงหมู่บ้านแห่ง หนึ่ง ตามปกติชาวบ้านในหมู่นั้นก็เป็นผู้มีความเลื่อมใสอยู่แล้ว แต่พอได้ เห็นภิกษุเหล่านั้นเข้าก็ยิ่งเกิดปีติโสมนัสมากขึ้น เพราะยากที่จะได้เห็นภิกษุ ตามบ้านนอกจึงนิมนต์ให้เข้าไปพักในหมู่บ้านแล้วช่วยกันจัดอาหารถวาย ต่าง พากันอ้อนวอนขอให้อยู่ในที่นั้นตลอด ๓ เดือน แล้วช่วยกันสร้างกุฏิสำหรับ เป็นที่บำเพ็ญสมณธรรม ๕๐๐ หลัง ตั้งน้ำใช้น้ำฉันไว้สำหรับกุฏินั้น ๆ เหล่า เทวดาที่สิงสู่อยู่ที่นั้นพากันเดือดร้อนเพราะผู้มีศีลมาอยู่ บางตนต้องระเห ระหนหาที่อยู่ใหม่ จึงคิดที่จะทำให้ภิกษุเหล่านั้นหวาดกลัว แล้วจะได้ไปเสีย จากที่นั้น ต่างพากันแสดงอาการที่น่ากลัวต่าง ๆ หลอกหลอนภิกษุ บางพวก ก็แสดงไม่มีหัว บางพวกก็แสดงให้เห็นเพียงครึ่งตัว บางพวกก็ทำเสียงเยียบ เย็นโหยหวนน่าหวาดเสียว เมื่อภิกษุทั้งหลายได้เห็นได้ยินดังนั้น ก็เกิดความ หวาดกลัว ต่างมีร่างกายซูบซีดเศร้าหมองผอมเหลือง ไม่อาจทำจิตใจให้ แน่วแน่ลงได้ จึงพากันไปเฝ้าสมเด็จพระผู้มีพระภาค กราบทูลให้ทรงทราบ ถึงอารมณ์ที่น่ากลัว จนไม่สามารถที่จะบำเพ็ญสมณธรรมได้ สมเด็จพระผู้มี พระภาคจึงทรงประทานอาวุธให้ภิกษุเหล่านั้นสำหรับป้องกันตัว อาวุธก็คือ กรณียเมตตสูตร นี้เอง อันมีเนื้อความขอให้บุคคลเป็นผู้อาจหาญ ซื่อตรง ว่าง่าย อ่อนโยน ไม่เย่อหยิ่ง มีสันโดษ เลี้ยงง่าย ไม่คะนอง ไม่ประกอบ กรรมที่ผู้รู้ติเตียน แผ่เมตตาไปในหมู่สัตว์ทั้งหลาย ขอให้เขามีความสุขอย่า ข่มเหงเบียดเบียนกัน อย่าดูหมิ่นกัน อย่าหาทุกข์ให้กันเป็นต้น พระองค์ ทรงให้ภิกษุเหล่านั้นสาธยายพระสูตรนี้เสมอ ๆ แล้วตรัสให้ภิกษุเหล่านั้นกลับ ไปบำเพ็ญสมณธรรม ณ ที่เดิมนั้นอีก ภิกษุทั้งหลายก็กราบถวายบังคมลา สมเด็จพระผู้มีพระภาคกลับไป พอไปถึงก็เริ่มสาธยายพระสูตรนี้ ตั้งแต่ นอกวัดจนถึงในวัด เหล่าเทวดาก็เกิดเมตตา มิได้สำแดงอาการอันน่าหวาด เสียวนั้นอีกต่อไป ภิกษุเหล่านั้นจึงบำเพ็ญสมณธรรมได้อย่างเต็มที่ พระสูตร นี้ถือกันว่าทำให้ภูตผีปีศาจรักใคร่ไม่มารบกวน