เปรียบเทียบประสิทธิภาพของไซโตไคนินจากน้ำมะพร้าวและฮอร์โมนหัวไชเท้าที่มีผลต่อการเจริญเติบโตของต้นหนอนตายหยากในการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อ
- ชื่อนักเรียนผู้จัดทำโครงงานวิทยาศาสตร์
จิรานันท์ เพ็งสอน, กมลชนก สมอินทร์
- อาจารย์ที่ปรึกษาโครงงานวิทยาศาสตร์
กัลยาณี วัฒนธีรางกูร, ยุวดี สุวรรณ์
- โรงเรียนที่กำกับดูแลโครงงานวิทยาศาสตร์
- ปีที่จัดทำโครงงานวิทยาศาสตร์
บทคัดย่อโครงงานวิทยาศาสตร์
ต้นหนอนตายหยากเป็นพรรณไม้ล้มลุก กึ่งเถาเลื้อยพัน มักเลื้อยพันกับต้นไม้อื่น ยาวได้ถึง 10 เมตร และมีความสูงได้ประมาณ 40-60 เซนติเมตร เถามีลักษณะกลม สีเขียว กิ่งที่กำลังจะออกดอกมักจะเลื้อยพัน มีรากเป็นเหง้าหรือหัวอยู่ใต้ดินลักษณะคล้ายกระชาย เป็นรูปกระสวย ออกเป็นกระจุก เนื้ออ่อนนิ่มมีสีเหลืองขาว ขยายพันธุ์ด้วยวิธีการเพาะเมล็ดและการใช้เหง้าปักชำ การขยายพันธุ์จึงไม่สามารถขยายพันธุ์ได้ในปริมาณมาก เพื่อให้ได้หนอนตายหยากในปริมาณมากจึงต้องใช้การเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อ โดยใช้สารไซโตไคนินจากน้ำมะพร้าวและจากฮอร์โมนหัวไชเท้ามาเป็นสารควบคุมการเจริญเติบโตของกุหลาบหนู