เปรียบเทียบประสิทธิภาพของไซโตไคนินจากน้ำมะพร้าวและหัวไชเท้าที่มีผลต่อการเจริญเติบโตของต้นหนอนตายหยากในการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อ
- ชื่อนักเรียนผู้จัดทำโครงงานวิทยาศาสตร์
จิรานันท์ เพ็งสอน, กมลชนก สมอินทร์
- อาจารย์ที่ปรึกษาโครงงานวิทยาศาสตร์
กัลยาณี วัฒนธีรางกูร, ยุวดี สุวรรณ์
- โรงเรียนที่กำกับดูแลโครงงานวิทยาศาสตร์
- ปีที่จัดทำโครงงานวิทยาศาสตร์
บทคัดย่อโครงงานวิทยาศาสตร์
ต้นหนอนตายหยากเป็นพืชที่มีสรรพคุณทางยา เหง้าหรือรากมีรสขมชุ่ม เป็นยาร้อนเล็กน้อย มีพิษเล็กน้อย ออกฤทธิ์ต่อปอดและม้าม ใช้เป็นยาแก้ไอเย็น ไอเรื้อรัง หลอดลมอักเสบ อาการไออันเนื่องมาจากเป็นวัณโรค ช่วยขับเสมหะและรักษาวัณโรค บางงานวิจัยระบุว่าต้นหนอนตายหยากสามารถใช้เป็นยาแก้ภูมิแพ้ได้ โดยใช้รากของต้นหนอนตายหยากและใบหนุมานประสานกาย (สดหรือแห้งก็ได้) อย่างละเท่ากันนำมาต้มกับน้ำ ดื่มขณะยังอุ่นแทนน้ำทุกวัน จะช่วยแก้อาการของโรคภูมิแพ้ รวมถึงช่วยละลายเสมหะ และลดอาการไอได้ด้วย
การขยายพันธุ์ต้นหนอนตายหยากด้วยวิธีการเพาะเมล็ดและการใช้เหง้าปักชำ ไม่สามารถขยายพันธุ์ได้ในปริมาณมาก เพื่อให้ได้ต้นหนอนตายหยากในปริมาณมากจึงต้องใช้วิธีการขยายพันธุ์ด้วยวิธีการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อโดยใช้สารไซโตไคนินจากน้ำมะพร้าวและฮอร์โมนหัวไชเท้ามาเป็นสารควบคุมการเจริญเติบโตของต้นหนอนตายหยาก