การศึกษาและพัฒนาระบบบำบัดน้ำเสีย 4.0
- ชื่อนักเรียนผู้จัดทำโครงงานวิทยาศาสตร์
ธวัชชัย สายป้อง, ขวัญจิรา บุญเททิม, ธนากร สานทอง
- อาจารย์ที่ปรึกษาโครงงานวิทยาศาสตร์
อานนท์ ขันติวงษ์, นพวรรณ ดวงสินธุ์
- โรงเรียนที่กำกับดูแลโครงงานวิทยาศาสตร์
- ปีที่จัดทำโครงงานวิทยาศาสตร์
บทคัดย่อโครงงานวิทยาศาสตร์
ชุมชนที่มีบ้านเรือนที่อยู่อาศัยหลาย ๆ หลังคาเรือน ย่านการค้าหรืออาคารที่ทำการ ล้วนจำเป็นต้องใช้น้ำเพื่อการอุปโภคบริโภค และใช้สอยในจุดประสงค์อื่น ๆ น้ำที่ใช้นี้จะมีปริมาณหนึ่งซึ่งเป็นปริมาณส่วนใหญ่กลายเป็นน้ำทิ้งออกมา น้ำทิ้งนี้ส่วนมากจะเป็นน้ำจากส้วมและจากการชำระซักล้าง ซึ่งประกอบไปด้วยสารอินทรีย์สบู่ ผงซักฟอก เศษอาหาร ไขมัน สารอินทรีย์ และสิ่งปฏิกูลอื่น ๆ เจือปนอยู่ สารเหล่านี้เมื่อไหลลงสู่แม่ลำคลอง จะเกิดผลเสียสองประการใหญ่ ๆ คือ ประการแรกช่วยเพิ่มอาหารเสริมแก่พืชน้ำและสัตว์น้ำ ทำให้มีพืชน้ำและสัตว์น้ำเพิ่มขึ้น เมื่อพืชน้ำและสัตว์น้ำตายไป จะทำให้เกิดสารอินทรีย์ในน้ำเพิ่มขึ้น สารอินทรีย์ที่มาจากน้ำทิ้งและที่เกิดเพิ่มขึ้นนี้ ถ้ามีจำนวนมากเมื่อถูกย่อยสลายโดยแอโรบิคบัคเตรีที่มีอยู่ในน้ำ ก็จะนำเอาออกซิเจนละลายในน้ำมาใช้ในอัตราที่สูงกว่าอัตราที่ออกซิเจนในอากาศละลายลงในน้ำ ทำให้เกิดสภาพขาดออกซิเจนขึ้น อันเป็นสภาวะแวดล้อมที่เหมาะกับแอนแอโรบิคบัคเตรีให้ย่อยสลายสารอินทรีย์ต่อไป ทำให้น้ำกลายเป็นสีดำมีกลิ่นเหม็น ส่วนสารอื่น ๆ ที่ปนมา เช่น สารอนินทรีย์จะเพิ่มปริมาณสูงขึ้น ทำให้คุณภาพน้ำทิ้งไม่ได้มาตรฐานและเสียประโยชน์ใช้สอยไป นอกจากนี้ถ้าน้ำทิ้งมีเชื้อโรคชนิดต่าง ๆ ที่เป็นอันตราย เช่น บัคเตรี และไวรัส ก็จะทำให้เกิดโรคได้ ส่งผลต่อประชากรในชุมชนได้รับผลกระทบ และสิ่งแวดล้อมก็จะได้รับผลกระทบตามไปด้วย
ด้วยเหตุผลดังกล่าว สมาชิกในกลุ่มจึงมีแนวคิดพัฒนาและสร้างโครงงาน “การศึกษาและพัฒนาระบบบำบัดน้ำเสีย 4.0” โดยใช้ไมโครคอนโทรลเลอร์ เป็นตัวควบคุมระบบการบำบัดทั้งหมด ตั้งแต่การเก็บปฏิกูล การดับกลิ่น การเพิ่มออกซิเจนให้กับน้ำ อันจะส่งผลให้น้ำมีความสะอาดมากขึ้นก่อนลงสู่แม่น้ำลำคลองต่อไป ส่งผลให้ประชาชนในชุมชนมีชีวิตที่ดีขึ้นลดมลพิษทางน้ำและยังเป็นการนำเทคโนโลยีมาประยุกต์ใช้เพื่อพัฒนาชุมชนได้อีกด้วย