การศึกษาผลของสารสกัดหยาบจากกระเทียมในการยับยั้งการเจริญเติบโตของเชื้อรา Microsporum canis อันเป็นสาเหตุของโรคกลาก

ชื่อนักเรียนผู้จัดทำโครงงานวิทยาศาสตร์

มัณฑนา จันทร์ศรี, นพดล เพ็ชรดำ, จิดาภา วงศ์อุปราช

อาจารย์ที่ปรึกษาโครงงานวิทยาศาสตร์

สันติราช จอมใจ

โรงเรียนที่กำกับดูแลโครงงานวิทยาศาสตร์

โรงเรียนโยธินบูรณะ

ปีที่จัดทำโครงงานวิทยาศาสตร์

พ.ศ. 2563

บทคัดย่อโครงงานวิทยาศาสตร์

Microsporum canis เป็นหนึ่งในเชื้อราที่เป็นสาเหตุของโรคผิวหนังที่เรียกว่า “โรคกลาก” (Dermatophytosis) (นัฎฐเนศวร์ และ สุพัตรา, 2556) มีสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมเป็นพาหะนำโรค สามารถแพร่สู่มนุษย์ได้ (เจริญวรรณ มณีพันธุ์เจริญ, 2559) โดยก่อพยาธิสภาพบนตำแหน่งร่างกายที่มีการสร้างเคราติน เช่น ผิวหนังชั้นกำพร้า เส้นผม เล็บ ผ่านการหลั่งเอมไซม์ย่อยเคราติน คือ keratinase (Hertweck และคณะ, 2558) และคณะส่งผลให้เกิดการอักเสบบริเวณที่ติดเชื้อส่ง มีอาการแสดงคือ เกิดภาวะแดง (erythema), บวม (swelling), ร้อน (heat formation) โดยการติดเชื้อสามารถลามไปด้านข้างและตำแหน่งที่มีการสร้างเคราตินอื่น ๆ ของร่างกายได้ (นัฎฐเนศวร์ และ สุพัตรา, 2556)

จากการศึกษางานวิจัย พบว่า อัลลิซิน (Allicin, C6H10OS2) สารเคมีที่พบมากจากพืชในตระกูล Allium เช่น กระเทียม (Allium sativum), กระเทียมต้น (A. porrum), หอมใหญ่ (A. cepa), ต้นหอม (A. schoenoprasum) โดยพบในกระเทียมมากที่สุด (Henrique, Pacheco, Prati, Silva, & Souza , 2014) มีความสามารถยับยั้งการเจริญเติบโตของเชื้อราที่เป็นสาเหตุของโรคกลากได้หลายชนิด เช่น Trichophyton rubrum, Trichophyton mentagrophytes, Trichophyton Verrucosum, Epidermophyton flocossum (Aala, Jamal, Khodavandi, & Yusuf, 2014)

ดังนั้นคณะของข้าพเจ้าจึงมีความสนใจและเลือกศึกษาผลของสารสกัดหยาบจากกระเทียมซึ่งมีอัลลิซินต่อการเจริญเติบโตของเชื้อรา Microsporum canis ซึ่งยังไม่มีการศึกษามาก่อน เพื่อเพิ่มแนวทางในการรักษาหนึ่งในเชื้อราที่เป็นสาเหตุของโรคกลาก

ทั้งนี้ ใช้กระเทียมไทย สกัดสารสกัดหยาบด้วยตัวทำละลายคือเอทานอล 95% ทดสอบการยับยั้งโดยเลี้ยงเชื้อรา Microsporum canis ไว้ในอาหารเลี้ยง Potato Dextose Agar 2 ชุด ชุดละ 3 จานแก้ว ได้แก่ ชุดที่

บรรณานุกรม

เจริญวรรณ มณีพันธุ์เจริญ. (2559). เชื้อรา!!! ภัยเงียบ!!! สัตว์สู่คน. ข่าวศูนย์วิจัยและพัฒนาการสัตวแพทย์

ภาคเหนือตอนล่าง, 13: (49): 1 – 7.

นัฎฐเนศวร์ ลับเลิศลบ และ สุพัตรา สุวรรณมาณี. (2556). Dermatophytosis: from bench to bedside.

J Trop Med Parasitol, 1: (36): 75-87. ค้นจาก http://www.ptat.thaigov.net/

Aala, F., Jamal, F., Khodavandi, A., & Yusuf, U. K., (2010). In vitro antifungal activity of allicin

alone and in combination with two medications against six dermatophytic fungi. African Journal of Microbiology Research, 4: (5): 380 – 385.

Retrieved from http://www.academicjournals.org/ajmr American Type Culture Collection. (2018). Microsporum canis Bodin (ATCC® 36299™).

Henrique, C. M., Pacheco, M. T. B., Prati, P., Silva, V. S. N., & Souza, A. S. (2014). Evaluation of

allicin stability in processed garlic of different cultivars. Food Sci. Technol (Campinas)

34: (3): 623 – 628. doi: 10.1590/1678-457x.6397

Hertweck C. และคณะ. (2013). Keratin Degradation by Dermatophytes Relies on Cysteine

Dioxygenase and a Sulfite Efflux Pump. Journal of Investigative Dermatology, 133: (6):

1550-1555. Retrived from

https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0022202X15362692