ศึกษาคุณสมบัติของพืชที่ดูดซับโลหะหนัก

ชื่อนักเรียนผู้จัดทำโครงงานวิทยาศาสตร์

สุภัณชนก พรมจันทร์, ประวิชญา ไพรวัลย์

อาจารย์ที่ปรึกษาโครงงานวิทยาศาสตร์

ชวลิต บัวพรม, ธีระวุฒิ จันทะพันธ์

โรงเรียนที่กำกับดูแลโครงงานวิทยาศาสตร์

โรงเรียนวิทยาศาสตร์จุฬาภรณราชวิทยาลัย มุกดาหาร

ปีที่จัดทำโครงงานวิทยาศาสตร์

พ.ศ. 2564

บทคัดย่อโครงงานวิทยาศาสตร์

ในปัจจุบันมีการปล่อยของเสียออกสู่สิ่งแวดล้อมมากขึ้น ทำให้ส่งผลเสียต่อผู้คนเป็นจำนวนมากและเกิดปัญหาด้านสิ่งแวดล้อมซึ่งยากต่อการแก้ไข หนึ่งในผลกระทบคือการรั่วไหลปนเปื้อนของโลหะหนักในแหล่งน้ำและพืชน้ำบางชนิดสามารถดูดซับโลหะหนักได้ โดยพืชสามารถเก็บสะสมโลหะหนักไว้ในส่วนต่างๆของพืชโดยตรง หรือเปลี่ยนโลหะหนักให้อยู่ในรูปที่ไม่เป็นพิษโดยผ่านปฏิกิริยาทางชีวเคมีก่อนเก็บสะสม ซึ่งกลุ่มผู้จัดทำได้นำผักตบและจอกแหนมาศึกษาเพื่อศึกษาว่าพืชชนิดใดมีประสิทธิภาพในการดูดซับโลหะหนักได้ดีที่สุด

จากงานวิจัยของ ประสงค์สม ปุณยอุปพัทธ์ จาก มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี ในปี พ.ศ.2552 เรื่องการบำบัดอาร์เซนิคในน้ำด้วยพืชน้ำ พบว่าพืชน้ำบางชนิดมีความสามารถในการลดความเข้มข้นของสารหนูได้ ถึง 60-80% โดยพืชน้ำแต่ละชนิดมีประสิทธิภาพและช่วงเวลาในการลดความเข้มข้นของสารหนูในน้ำที่แตกต่างกันออกไป และสารหนูก็เป็นโลหะหนักชนิดหนึ่งที่ผู้วิจัยนำมาทำงานวิจัย

โลหะหนักเป็นโลหะที่มีความถ่วงจําเพาะมากกว่าน้ํา 5 เท่าขึ้นไป เช่น ดีบุก สังกะสี ทองแดง ตะกั่ว สารหนู ปรอท เป็นสารที่มีอัตราการสลายตัวค่อนข้างช้า ทําให้สะสมอยู่ในสิ่งแวดล้อมได้นานเป็นมลพิษทางน้ํา มนุษย์รับโลหะหนักเข้าสู่ร่างกายทางน้ำ พืชน้ำ เช่น สาหร่าย สัตว์น้ำ จากการกินตามห่วงโซ่อาหาร

ในปี พ.ศ.2540 นักวิชาการป่าไม้ ได้ศึกษาโลหะหนักในน้ำได้พบว่า ปริมาณตะกั่ว ทองแดง และสังกะสีในน้ำ มีค่าเฉลี่ยสูงสุด ดังนั้นคณะผู้จัดทำนี้จึงสนใจศึกษาคุณสมบัติของพืชที่ดูดซับโลหะหนักและเลือกได้ตะกั่วมาศึกษา