การพัฒนาวัสดุดูดซับน้ำมันจากยางพาราเคลือบด้วยนาโนซิลิกาจากแกรบข้าว

ชื่อนักเรียนผู้จัดทำโครงงานวิทยาศาสตร์

พรภิมล โนวัฒน์, พิสิฏฐ์พงศ์ วิชัยดิษฐ์

อาจารย์ที่ปรึกษาโครงงานวิทยาศาสตร์

ปิยดา เกิดด้วยทอง

โรงเรียนที่กำกับดูแลโครงงานวิทยาศาสตร์

โรงเรียนวิทยาศาสตร์จุฬาภรณราชวิทยาลัย นครศรีธรรมราช

ปีที่จัดทำโครงงานวิทยาศาสตร์

พ.ศ. 2565

บทคัดย่อโครงงานวิทยาศาสตร์

จากเหตุการณ์ในปัจจุบันสามารถพบเจอกับปัญหาน้ำมันรั่วไหลในทะเลหรือตามชายฝั่งซึ่งประเทศไทยได้ประสบกับปัญหานี้มาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันซึ่งสาเหตุที่ทำให้เกิดการรั่วไหลของน้ำมันมาจากการขนส่งหรืออุตสาหกรรมทางน้ำมัน เช่น การรั่วไหลที่เกิดระหว่างการสูบถ่ายน้ำมันกลางทะเล การลักลอบทิ้งน้ำมันปล่อยลงสู่ทะเล หรือเกิดจากเรือนักท่องเที่ยวที่มีการรั่วไหลน้ำมันจากเครื่องยนต์ที่ชำรุดหรือไม่ได้มาตรฐาน ซึ่งปัญหาดังกล่าวส่งผลกระทบต่อระบบนิเวศเป็นอย่างมาก การจัดการด้วยวิธีหรือกระบวนการเดิมอาจก่อให้เกิดผลกระทบเชิงลบต่อสิ่งแวดล้อมมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นวิธีการเผาคราบน้ำมันที่ลอยตัวอยู่บนผิวของน้ำทะเลหรือการใช้สารเคมีในการขจัดคราบน้ำมันหรือแม้กระทั่งการใช้วัสดุดูดซับน้ำมันทางการค้าที่เป็นใยสังเคราะห์โพลีเมอร์ที่อาจก่อให้เกิดขยะพลาสติกตามมา ยางพาราเป็นพืชทางเศรษฐกิจที่สำคัญของประเทศไทยโดยเฉพาะในภาคใต้ ซึ่งเป็นวัสดุพอลิเมอร์ที่มีสมบัติเชิงกลดีมากและมีความยืดหยุ่นสูง มีสมบัติความเป็นรูพรุน มีความหนาแน่นต่ำและสามารถขึ้นรูปได้ตามที่เราต้องการได้ง่าย ดังนั้นยางพาราจึงเป็นวัสดุที่เหมาะสำหรับการนำมาพัฒนาเป็นวัสดุดูดซับน้ำมัน ทางคณะผู้จัดทำจึงมีแนวคิดในการนำยางพาราซึ่งเป็นวัสดุธรรมชาติมาพัฒนาเป็นวัสดุดูดซับน้ำมันแทนการใช้กระบวนการเดิมในการกำจัดน้ำมันและแทนการใช้วัสดุดูซับน้ำมันทางการค้าที่เป็นใยสังเคราะห์โพลีเมอร์ ทำการปรับสูตรผสมยางโฟมเพื่อเพิ่มความสามารถในการดูดซับด้วยสารเพิ่มฟองโพแทสเซียม โอลิเอตเพื่อเพิ่มรูพรุนให้กับวัสดุดูดซับทำให้สามารถดูดซับน้ำมันได้มากขึ้นและทำการดัดแปลงพื้นผิวของยางโฟมโดยการเคลือบด้วยสารละลายนาโนซิลิกาจากแกรบข้าวเพื่อลดความการดูดซับน้ำเข้าในตัววัสดุดูดซับทำให้เพิ่มพื้นที่ในการดูดซับน้ำมันมากขึ้น