เปรียบเทียบประสิทธิภาพแผ่นดูดซับสารอินทรีย์จากผงถ่านกัมมันต์และคาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลสจากต้นกก ชานอ้อย ใบสับปะรดและกาบมะพร้าว
- ชื่อนักเรียนผู้จัดทำโครงงานวิทยาศาสตร์
จันทิรา ง่วนสน, วรธน กังแฮ, สิรินทิพย์ ปานสิทธิ์
- อาจารย์ที่ปรึกษาโครงงานวิทยาศาสตร์
จุฬาลักษณ์ ตุลยกุล
- โรงเรียนที่กำกับดูแลโครงงานวิทยาศาสตร์
- ปีที่จัดทำโครงงานวิทยาศาสตร์
บทคัดย่อโครงงานวิทยาศาสตร์
โครงงานเปรียบเทียบประสิทธิภาพแผ่นดูดซับสารอินทรีย์จากผงถ่านกัมมันต์และคาร์บอกซีเมทิล-เซลลูโลส จากต้นกก ชานอ้อย ใบสับปะรดและกาบมะพร้าว Comparative efficiency of organic absorbent pad from activated carbon and CMC of papyrus, bagasse, pineapple leaves and coconut husk มีวัตถุประสงค์ คือ 1. เพื่อเปรียบเทียบปริมาณคาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลสที่สกัดได้จากพืชแต่ละชนิด
เพื่อศึกษาวิธีการขึ้นรูปแผ่นดูดซับจากคาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลสโดยวิธีการปั่นเส้นใยด้วยไฟฟ้าสถิต และ
เพื่อศึกษาความสามารถในการดูดซับสารอินทรีย์ของแผ่นคาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลส โดยได้ดำเนินการศึกษาการสกัดคาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลสจากต้นกก ชานอ้อย ใบสับปะรดและกาบมะพร้าว สกัดโดยเตรียมเนื้อเยื่อพืช ล้าง หั่น ตากให้แห้ง ต้มด้วยสารละลายโซเดียมไฮดรอกไซด์ นำเนื้อเยื่อที่อบแห้งไปฟอกสีด้วยสารละลายไฮโดรเจน-
เปอร์ออกไซด์ แล้วนำไปอบ จะได้ผงเซลลูโลส จากนั้นนำมาคำนวณร้อยละผลิตภัณฑ์ (%yield) ของเซลลูโลส ต่อมานำกรดคลอโรอะซิติก ไอโซโพรพานอล และสารละลายโซเดียมไฮดรอกไซด์ เทลงในผงเซลลูโลส แช่ทิ้งไว้แล้วนำไปอบ รินของเหลวออกแล้วเติมสารละลายเมทานอล ปรับให้ pH เป็นกลางด้วยกรดซิตริก นำสารละลายเอทานอลและ เมทานอล เทลงในผงเซลลูโลส แช่ไว้ แล้วรินสารละลายเมทานอลออกนำมาอบ จะได้สารคาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลสจากต้นกก ชานอ้อย ใบสับปะรดและกาบมะพร้าว บดให้เป็นผงละเอียด นำมาชั่ง และคำนวณร้อยละผลิตภัณฑ์ (%yield) ของคาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลส นำผงถ่านกัมมันต์ (AC) ในอัตราส่วน 0, 2, 5 เปอร์เซ็นต์
มาผสมกับ คาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลสที่สกัดได้ จากนั้นขึ้นรูปแผ่นดูดซับโดยการปั่นเส้นใยไฟฟ้าสถิต และนำมาทดสอบความสามารถในการดูดซับสารอินทรีย์ โดยใช้สารละลายเมทิลีนบลูความเข้มข้น 5 ppm. ทำการเก็บตัวอย่างที่ 0, 6, 12, 24 และ 48 ชั่วโมง ตามลำดับ แล้วนำสารละลายไปวัดความเข้มข้นที่เหลือ ด้วยการดูดซับแสงที่ช่วงความยาวคลื่น 600-700 m โดยใช้เครื่อง UV-vis Spectrophotometer (JASCO V-530) จากผลการทดลอง พบว่า ชานอ้อย มีปริมาณคาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลสมากที่สุด รองลงมาคือ กาบมะพร้าว, ใบสับปะรด และ กก จากการศึกษาสามารถนำความรู้ที่ได้ไปพัฒนาต่อยอดเป็นเครื่องมือช่วยบำบัดน้ำเสียได้