การศึกษาความเข้มข้นของสารสกัดจากเมล็ดสะเดาที่เหมาะสมต่อการกำจัดปรสิตเห็บปลาทอง

ชื่อนักเรียนผู้จัดทำโครงงานวิทยาศาสตร์

นิยนันท์ เรืองรองวรรษ, สิริกัลยา วิชัยโย

อาจารย์ที่ปรึกษาโครงงานวิทยาศาสตร์

บารเมษฐ์ สิมพร

โรงเรียนที่กำกับดูแลโครงงานวิทยาศาสตร์

โรงเรียนวิทยาศาสตร์จุฬาภรณราชวิทยาลัย มุกดาหาร

ปีที่จัดทำโครงงานวิทยาศาสตร์

พ.ศ. 2564

บทคัดย่อโครงงานวิทยาศาสตร์

อุตสาหกรรมการเพาะเลี้ยง ปลาสวยงาม และ ปลาทอง เป็นอุตสาหกรรมที่นำรายได้เข้าสู่ประเทศ ช่องทางหนึ่ง โดยหากมองสะท้อนได้จากรายได้ต่อผลิตภัณฑ์มวลรวม หรือ G.D.P. ของไทย จากที่การส่งออกสินค้าในกลุ่มสินค้าอุตสาหกรรม ซึ่งปัจจุบันมีการขยายตัวเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด เฉพาะอย่างยิ่งกลุ่มสินค้าอุตสาหกรรม จึงกล่าวได้ว่า กลุ่มผู้เพาะเลี้ยง เพาะเลี้ยงปลาสวยงาม และ ปลากลุ่มปลาทอง เช่น ปลาทอง สิงห์จีน สิงห์ญี่ปุ่น สิงห์ผสมสายพันธุ์ต่าง ๆ ปลาทอง รันชู ปลาทอง รักเล่ ปลาทองสายพันธุ์ ลูกโป่ง สายพันธุ์ออรันดา หรือ ฮอรันดา ซึ่งกำลังได้รับความสนใจมากในปัจจุบัน มูลค่าของปลาทองจะลดลงเมื่อปลาทองเกิดโรคหรือมีปรสิตเกาะตามตัว โดยปรสิตที่พบบ่อยและส่งผลอย่างมากต่อผู้จำหน่าย คือ เห็บปลา ซึ่งการใช้สารเคมีกำจัดทำให้มีสารตกค้างในสัตว์อาจส่งผลเสียในภายหลังได้ เพราะเหตุนี้ผู้จัดทำโครงงานจึงสนใจการกำจัดเห็บปลาจากสมุนไพร คือ สะเดา จากโครงงานวิทยาศาสตร์ประสิทธิภาพของสารสกัดจากเปลือกผลไม้ในการกำจัดเห็บปลาของ นิปุณ สิงธพ วรินทร อรรคฮาดและพงศกร ตั้งคณาทรัพย์ ผลไม้ที่นำมาทดลองมีสาร Azadirachtin เป็นสารเดียวกันที่อยู่ในสะเดา