สารเคลือบผลไม้จากกระเจี๊ยบเขียว
- ชื่อนักเรียนผู้จัดทำโครงงานวิทยาศาสตร์
ภัทรา คงจินดามุณี, เขมิกา คงกลอม, นริศรา โต๊ะเจะ
- อาจารย์ที่ปรึกษาโครงงานวิทยาศาสตร์
นูรีซัน ตาเดอิน
- โรงเรียนที่กำกับดูแลโครงงานวิทยาศาสตร์
- ปีที่จัดทำโครงงานวิทยาศาสตร์
บทคัดย่อโครงงานวิทยาศาสตร์
การยืดอายุการเก็บรักษาผลไม้สดชนิดที่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงทางสรีรวิทยาหลังการเก็บเกี่ยวในประเทศไทยนั้นนิยมใช้วิธีการเคลือบผิว โดยโครงงานนี้มุ่งเน้นการพัฒนากระเจี๊ยบเขียวเพื่อเป็นผลิตภัณฑ์สารเคลือบผิว จากการศึกษาพบว่า การใช้สารเคลือบผิวที่ประกอบด้วยองค์ประกอบหลักคือกระเจี๊ยบขียว สามารถลดการสูญเสียน้ำหนัก และการเหี่ยวของผลชมพู่ทับทิมจันท์ ได้ดีกว่าชุดควบคุมที่ใช้น้ำแป้ง เมื่อเก็บรักษาที่อุณหภูมิห้อง ผลจากการวิเคราะห์พบว่าลักษณะทางกายภาพเป็นของแข็งสีขาวขุ่นออกเหลือง มีกลิ่นกรดอ่อน ละลายน้ำได้ปานกลาง ได้สารละลายค่อนข้างหนืด ตกตะกอนได้ดีปานกลาง เกิดเจลที่มีลักษณะอ่อน สีใส ซึ่งคล้ายคลึงกับลักษณะของเพคตินทางการค้า การสูญเสียน้ำหนักพบว่า ชุดควบคุมมีการสูญเสียน้ำหนักมากที่สุด เท่ากับร้อยละ 5.74 ขณะที่การใช้สารเคลือบผิวจากกระเจี๊ยบเขียวมีการสูญเสียน้ำหนักเท่ากับร้อยละ 3.31 ซึ่งสารเคลือบผิวจากจากกระเจี๊ยบเขียวสามารถลดการสูญเสียน้ำหนักได้ดีกว่าชุดควบคุม และทำการเปรียบเทียบและสังเกตการเปลี่ยนแปลงระหว่างชมพู่ทับทิมจันท์ที่ไม่เคลือบผิวด้วยสารเคลือบจากกะเจี๊ยบเขียวกับชมพู่ทับทิมจันท์ที่เคลือบผิวด้วยสารเคลือบจากกระเจี๊ยบเขียวสรุปผลการทดลองได้ คือ ในวันที่ 5 ชมพู่ทับทิมจันท์ ที่ไม่มีสารเคลือบผิวบริเวณหัวของชมพู่ทับทิมจันท์ มีจุลินทรีย์กัดกิน ส่วนชมพู่ทับทิมจันท์ที่มีสารเคลือบเริ่มมีลักษณะเหี่ยวลงแต่ยังคงสภาพที่ดีกว่า