วชิรญาณสุภาษิต
กวีหลายท่านร่วมกันแต่ง
รักสิ่งใดใครแม้นอาตมา
อีกชนกมารดายิ่งผู้
ราชกิจมั่นอุส่าห์สัตย์ซื่อ สองแฮ
จงส่ำรู้ศลรู้จักข้อสนองคุณ ฯ
นายสนองราชบรรหาร (นามเดิม เล็ก ภายหลังเป็นจมื่นจิตรเสน่ห์ แล้วเป็นพระรัตนโกษา แล้วเลื่อนเป็นพระยา)
เป็นคนควรคิดตั้งกตัญญ
ต่อท่านที่เป็นผู้บุพเพแท้
อภิวันท์หมั่นเชิดชูชอบสัก การแฮ
สุขทุกข์ขุกค่อยแก้ก่อให้คืนหลัง ฯ
นายร้อยเอก นายปุ๋ย (ภายหลังเป็นหลวงอำนาจณรงค์ราญ)
ความกตัญญู ๔ ประการ
ประการ ๑ กตัญญูต่อพระบรมวงศานุวงศ์
ประการ ๑ กตัญญูต่อวงศ์ตระกูลของตน
ประการ ๑ กตัญญูต่อราษฎร
รวม ๔ อย่างเท่านี้ถ้ารักษาไว้ได้เป็นความเจริญ
พระยาอภัยรณฤทธิ์ (นามเดิม แย้ม ภายหลังเป็นพระยาสีหราชฤทธิไกร)
ปุถุชนที่มีความกตัญญู ก็ชื่อว่าเป็นผู้ประเสริฐยิ่ง รักษาสัตย์กตเวทีไม่เททั้ง เหมือนก้านกิ่งมิ่งไม้ได้พรักพร้อม มักเป็นที่สรรเสริญเจริญนาม ย่อมปรากฏงดงามด้วย ความหอม นอกจากสายน้ำมีที่ตอม มีแต่มอมมัวหมองไม่ผ่อง เอย ฯ
นายจ่ายง (นามเดิม สอน ภายหลังเป็นจมื่นจงภักดีองค์ แล้วต้องออกจากบันดาศักดิ์)
ตง ให้มีความชื่อสัตย์สุจริตกตัญญต่อพระเจ้าอยู่หัว
ห่าว ให้มีความกตัญญต่อบิดามารดา
หงี ให้มีความสุจริตยุติธรรมต่อมิตร ฯ
พระบริบูรณ์โกษากร (นามเดิม ลิบุนฮวด ภายหลังเลื่อนเป็นพระยา แล้วเป็นพระยาโชดึกราชเศรษฐี)
คิดคุณไตรรัตน์ทั้งสามประการ
อีกบิตุรมารดาค่ำเข้า
พระมหากษัตริย์ปานเปรียบพระ คุณนา
คุณพระช่วยชุบเกล้าโปรดเลี้ยงรักษา ฯ
ผู้อุปการะเกื้อกิจตน
ทุกข์เกิดก่อกังวลท่านแก้
ควรจิตคิดขวายขวนคุณท่าน เสมอแฮ
ตราบเท่าจนตนแม้มาทสิ้นสูญชนม์ ฯ
ประไพศรีสอาด