การยืดอายุการใช้งานของใบตองด้วยสารเคลือบผิวธรรมชาติจากไขผึ้ง
- ชื่อนักเรียนผู้จัดทำโครงงานวิทยาศาสตร์
ภริดา ภู่สิงห์, หมอกเหมย คำพา
- อาจารย์ที่ปรึกษาโครงงานวิทยาศาสตร์
พัทยา ยะมะโน, อินทราภรณ์ เพ็ญจิตต์
- โรงเรียนที่กำกับดูแลโครงงานวิทยาศาสตร์
- ปีที่จัดทำโครงงานวิทยาศาสตร์
บทคัดย่อโครงงานวิทยาศาสตร์
ปัจจุบันโรงเรียนปายวิทยาคาร ได้เข้าร่วมโครงการปลอดขยะ ซึ่งพลาสติกเป็นขยะหลักที่ต้องการลดการใช้งานและจำกัด เพื่อปัญหาขยะในโรงเรียนจะได้ลดปริมาณลง ผู้จัดทำจึงได้คิดหาภาชนะที่จะนำมาใส่ของกินที่ไม่ได้ทำมาจากพลาสติก นั่นก็คือ ใบตอง เพราะเป็นพืชที่สามารถหาได้ง่ายตามท้องถิ่น และมีประโยชน์หลายด้าน โดยเฉพาะ ด้านหัตถกรรม เช่นการนำมาทำสวยดอกไม้ ห่ออาหาร และในที่นี้ผู้จัดทำจะนำใบตองมาทำภาชนะในการใส่อาหารทดแทนการใช้พลาสติก แต่เนื่องจากใบตองเหี่ยวง่าย และใช้งานได้ในระยะเวลาที่สั้น ทางผู้จัดทำจึงได้คิดค้นหาวิธียืดอายุการใช้งานของใบตอง
แวกซ์พืช หรือสารเคลือบผิวพืช ช่วยให้พืชคงความสด เนื่องจากสารเคลือบผิวช่วยลดอัตราการคายน้ำออกจากผิวของพืช และลดอัตราการหายใจ นอกจากนี้ยังทำให้ผิวของพืชมีความมันวาวสวยงาม และสามารถป้องกันการเข้าทำลายของเชื้อจุลินทรีย์ได้อีกด้วย โดยสารเคลือบผิวมีสามชนิด คือ สารเคลือบผิวที่มาจากพืชได้แก่ แป้งจากพืชชนิดต่างๆ น้ำมันพืช สารที่ได้จากไขของพืช สารเคลือบผิวที่มาจากสัตว์มีหลากหลายชนิด ได้แก่ ขี้ผึ้ง เชลแล็ค ไคโตซาน
และสารเคลือบผิวที่มาจากปิโตรเลียม ได้แก่ พาราฟินแว็กซ์ (Paraffin wax) พอลิเอทิลีนแว๊ซ (Polyethylene wax) และ พอลิเอทิลีน ไกลคอล (Polyethylene glycol)
ดังนั้งทางผู้จัดทำจึงได้เลือกที่จะศึกษาแวกซ์ที่ได้จากไขผึ้งที่จะนำมาเคลือบใบตองเพื่อให้ใบตองสดและใช้งานได้เป็นเวลานานกว่าเดิม