คำไทยที่มักเขียนผิด

สาเหตุของคำไทยที่มักเขียนผิด

1.เทียบกับคำที่คล้ายคลึงกัน

  • ตัวอย่างเช่น

    • คำว่า  นิมิต    มักเขียนผิดเป็น   นิมิตร  เนื่องจาก   เทียบกับคำว่า  มิตร

    • คำว่า  สังเกต  มักเขียนผิดเป็น  สังเกต  เนื่องจาก   เทียบกับคำว่า  ดาวเกตุ

    • คำว่า  อนุญาต มักเขียนผิดเป็น อนุญาติ  เนื่องจาก  เทียบกับคำว่า  ญาติ

    • คำว่า โอกาส  มักเขียนผิดเป็น  โอกาศ  เนื่องจาก  เทียบกับคำว่า  อากาศ

    • คำว่า บิณฑบาต  มักเขียนผิดเป็น บิณฑบาตร   เนื่องจาก  เทียบกับคำว่า  บาตร

2.ออกเสียงผิด

  • ตัวอย่างเช่น

    • คำว่า  ประนีประนอม   ออกเสียงผิดเป็น  ประนีประนอม

    • คำว่า  ปลากริม   ออกเสียงผิดเป็น  ปลากิม

    • คำว่า  วาทยกร   ออกเสียงผิดเป็น  วาทยกร

    • คำว่า  กรวดน้ำ  ออกเสียงผิดเป็น  ตรวดน้ำ

    • คำว่า  จลาจล  ออกเสียงผิดเป็น  จลาจล

    • คำว่า  หยากไย่ ออกเสียงผิดเป็น  หยักไย่

    • คำว่า  อะไหล่  ออกเสียงผิดเป็น  อะไหล่

    • คำว่า ซาลาเปา  ออกเสียงผิดเป็น  ซาลาเปา

    • คำว่า  กะละปังหา  ออกเสียงผิดเป็น  กาละปังหา

3.ใช้วรรณยุกต์ผิด

  • คำที่ประสมด้วยตัวอักษรต่ำ   และเป็นคำตายที่มีเสียงยาว   มักเขียนผิดโดยใช้วรรณยุกต์ตรี ซึ่งที่ถูกต้องจะใช้วรรณยุกต์โท

    • ตัวอย่างเช่น

      • โน้ต    มักเขียนผิดเป็น โน๊ต

      • เชิ้ต   มักเขียนผิดเป็น  เชิ๊ต

      • เค้ก    มักเขียนผิดเป็น เค๊ก

      • โค้ก   มักเขียนผิดเป็น  โค๊ก

  • คำที่ประสมด้วยอักษรต่ำ  และเป็นคำตายที่มีเสียงสั้น  มักเขียนผิดโดยใช้วรรณยุกต์ตรี ซึ่งที่ถูกต้องจะไม่มีรูปวรรณยุกต์

    • ตัวอย่างเช่น

      • ฟลุก   มักเขียนผิดเป็น ฟลุ๊ก

      • สนุกเกอร์  มักเขียนผิดเป็น  สนุ๊กเกอร์

      • คุกกี้      มักเขียนผิดเป็น  คุ๊กกี้

  • คำที่ประสมด้วยอักษรต่ำที่เป็นคำเป็น  มักเขียนผิดโดยใช้วรรณยุกต์ตรี  ซึ่งที่ถูกต้องจะต้องใช้วรรณยุกต์โท

    • ตัวอย่างเช่น

      • ว้าย   มักเขียนผิดเป็น  ว๊าย

      • มั้ย    มักเขียนผิดเป็น  มั๊ย

4.ใช้พยัญชนะต้น  ตัวสะกด  ตัวตาม  ผิด

  • ตัวอย่างเช่น

    • รุกราน  มักเขียนผิดเป็น  ลุกลาน

    • ร่วงหล่น  มักเขียนผิดเป็น  ล่วงหล่น

    • จราจร   มักเขียนผิดเป็น  จลาจร

    • ครองแครง มักเขียนผิดเป็น  คลองแคลง

    • เกร็ดความรู้  มักเขียนผิดเป็น เกล็ดความรู้

    • ราดหน้า  มักเขียนผิดเป็น  ลาดหน้า

    • ร่ำลือ     มักเขียนผิดเป็น  ล่ำลือ

    • เลิกรา    มักเขียนผิดเป็น เลิกลา

5. ใช้พยัญชนะเกินหรือขาด

  • ตัวอย่างเช่น

    • บุคลากร       มักเขียนผิดเป็น  บุคคลากร   (ใช้พยัญชนะเกิน)

    • สัตบุรุษ     มักเขียนผิดเป็น  สัตตบุรุษ    (ใช้พยัญชนะเกิน)

    • หิริโอตตัปปะ  มักเขียนผิดเป็น  หิริโอตัปปะ  (ใช้พยัญชนะขาด)

    • กิตติมศักดิ์   มักเขียนผิดเป็น  กิติมศักดิ์   (ใช้พยัญชนะขาด)

6. ใช้ตัวการันต์ผิด

  • คำบางคำไม่ต้องมีตัวการันต์   ข้อควรจำก็คืออย่าจำคำที่คล้ายกันมาเขียนเป็นคำใหม่ที่ไม่ต้องมีตัวการันต์ ซึ่งทุกคนต้องจำให้ได้

  • ตัวอย่างเช่น

    • โล่   ลูกจัน   โจษจัน   นกอินทรี  สิงโต  ดำรง  ไข่มุก   เท่   ลายเซ็น   สีสัน  แพทยศาสตร์  สมโภช   ฉันมิตร  จัดสรร  แผนการ  สำอาง  ผูกพัน  โครงการ

7. ใช้คำควบกล้ำผิด

  • คำบางคำที่มี “ร” เป็นคำควบกล้ำ  แต่มักเขียนผิดเป็นไม่ใส่ “ร”  หรือคำบางคำไม่มี “ร” เป็นคำควบกล้ำ แต่เผลอเขียนผิดเป็นใส่ “ร” ลงไป

  • คำที่มี “ร”  เป็นคำควบกล้ำ

    • เช่น รถกระบะ     กระทะ  กระท้อน  กระดังงา  กระทิง  กระเพาะ  กระจ้อยร่อย  กระจิริด  กระเจี๊ยบ  กระชัง  กระชาย  กระดี่  กระตือรือร้น  กระถิน  กระทิง  กระพุ้ง  กระพรวน  กระโปรง  กระบาล   กระวีกระวาด กระเบียดกระเสียร

  • คำที่ไม่มี “ร” เป็นคำควบกล้ำ

    • เช่น กะทิ  กะเพรา  กะทัดรัด  กะหล่ำ  กะลาสีเรือ  ปลากะพง กะแช่  กะเทาะ กะปริบกะปรอย  กะปิ   กะเล่อกะล่า  กะหรี่ปั๊บ  กะละปังหา  กะล่อน  กะปูด  กะละมัง  กะละแม กะลาสี

8. ใช้ประวิสรรชนีย์ผิด

  • คำที่ไม่ต้องใช้ประวิสรรชนีย์

    เช่น กากบาท  ชโลม  ขมุกขมัว กาลเทศะ  สกัด  ฉบับ  ศิลปวัฒนธรรม  สาธารณประโยชน์  ยโสธร  สัมมนา   นฤมิต  นิจศีล  ไมยราบ  ขยุ้ม   ขย่อน   ชโลม   กากบาท   สบาย   สแลง  พังทลาย  ทยอย  ทแยง  ทวาย

  • คำที่ต้องใช้ประวิสรรชนีย์

    เช่น อะไหล่  ประดิดประดอย  ประณาม  ประณีต  ประกัน ทระนง  ทะนง  ทะลาย    คะนึง   ปล้นสะดม สะเอว  กระจก  ฉะนี้    ฉะนั้น  ทะลึ่ง  คะนึง  ขะมุกขะมอม   ขะมักเขม้น   พะแนง  สะดวก  ทะนุบำรุง  ชะมด กระเท่เร่ กะละมัง  คะนอง

9. ใช้คำขึ้นต้นผิด

  • คำที่ใช้  “บรร”

    เช่น บรรลัย  บรรยาย  บรรเลง  บรรเทา  บรรษัท บรรทัดฐาน  บรรยากาศ  บรรทม บรรจุ   บรรจบ  บรรทุก บรรทัดฐาน  บรรหาร  บรรดา  บรรณาธิการ   บรรจวบ  บรรเจิด  บรรจถรณ์  บรรจง  บรรกวด  บรรณานุกรม บรรณาการ  บรรณาคม  บรรณาธิกร  บรรณารักษ์  บรรดาศักดิ์  บรรทัด   บรรเทือง  บรรพชา  บรรพบุรุษ  บรรพชิต  บรรพต

  • คำที่ใช้ “บัน”

    เช่น บันทึก  บันได  บันเทิง  บันลือ  บันดาล   บันดล  บันจวบ  บันยะบันยัง   บันเหิน  บันทึง

10. เขียนผิดเพราะเป็นภาษาต่างประเทศ

  • คำที่มาจากภาษาต่างประเทศ โดยเฉพาะคำที่นำมาจากภาษาอังกฤษส่วนมากจะไม่มีรูปวรรณยุกต์  แต่บางคำก็มีการใส่รูปวรรณยุกต์  ดังนี้

    • คำที่มีรูปวรรณยุกต์

      • เช่น เซรุ่ม   ก๊อปปี้  เบบี้   เค้ก  บุฟเฟ่ต์  โบว์ลิ่ง   โค้ก  คุกกี้    แท็กซี่  เชิ้ต  โคม่า  คอมมิชชั่น  ปลั๊ก  ปรู๊ฟ วิสกี้  โอ๊ก  ฟุลสแก๊ป  บรั่นดี  กุ๊ก   แก๊ส   ก๊าด  ก๊อก  แก๊ป แฟชั่น  มัมมี่  ทอฟฟี่  โบกี้  จิ๊ป  ก๊าด

    • คำที่ไม่มีรูปวรรณยุกต์

      • เช่น แกร์ไฟต์   คลอรีน  ไดโนเสาร์   ไดนาโม  ไซเรน   โซดา    ไมล็   บาร์  โบนัส  เปตอง  ไมโครเวฟ ไอศกรีม  อินเทอร์เน็ต สเปกตรัม  ออกซิเจน ไวน์  โฮเต็ล  โอเอซิส  วัคซีน  เลเซอร์   ไวโอลิน  วาล์ว  แฮนด์บอล  อัตโนมัติ  อีเล็กโทน  แวนดา   ซิลิคอน ชอล์ก  โควตา  แคลอรี  แคลเซียม แกรไฟต์  กีตาร์  คอมมานโด  คาร์บอนไดออกไซด์  คอมพิวเตอร์ ซิการ์  ซิป  ซุป