การเพิ่มประสิทธิภาพของเส้นใยทางใบปาล์มน้ำมันโดยการเคลือบนาโนซิงค์ออกไซด์ในการนำไปประยุกต์ใช้เป็นผลิตภัณฑ์จักสาน

ชื่อนักเรียนผู้จัดทำโครงงานวิทยาศาสตร์

ครองขวัญ เกิดทรัพย์, เพ็ญนภา หมวดพล, ยศภัทร ช่วยคงทอง

อาจารย์ที่ปรึกษาโครงงานวิทยาศาสตร์

พรพัฒน์ ขวัญนิมิตร

โรงเรียนที่กำกับดูแลโครงงานวิทยาศาสตร์

โรงเรียนกาญจนาภิเษกวิทยาลัย กระบี่

ปีที่จัดทำโครงงานวิทยาศาสตร์

พ.ศ. 2564

บทคัดย่อโครงงานวิทยาศาสตร์

อุตสาหกรรมปาล์มน้ำมันมีแนวโน้มของอัตราเติบโตที่สูงขึ้นในแต่ละปีเนื่องจากความต้องการนำไปใช้ผลิตน้ำมันไบโอดีเซล ปัจจุบันประเทศไทยโดยเฉพาะในภาคใต้มีผลผลิตน้ำมันปาล์มประมาณ 5 ล้านตันต่อปี ซึ่งเศษวัสดุเหลือทิ้งที่สำคัญคือ กากใยปาล์ม กะลาปาล์ม ทะลายเปล่า โดยเฉพาะทางใบปาล์มน้ำมันเป็นเศษวัสดุที่เหลือทิ้งที่มีปริมาณมากที่สุดและมีการนำกลับไปใช้งานน้อยที่สุด ซึ่งในแต่ละปีจะมีเหลือประมาณ 6.5 ล้านตัน (คณะวิทยาศาสตร์ ศูนย์สระบุรี) เกษตรกรส่วนใหญ่จึงได้มีการจัดการทางใบปาล์มเหล่านี้ด้วยการเผาทำลาย ซึ่งก่อให้เกิดมลพิษในอากาศ ส่งผลเสียต่อสภาพแวดล้อม

เส้นใยทางใบปาล์มน้ำมัน จัดเป็นเส้นใยธรรมชาติที่ได้จากวัสดุเหลือทิ้งทางการเกษตรหรือวัสดุประเภทลิกโนเซลลูโลส เพราะเมื่อพิจารณาส่วนประกอบของทางใบปาล์ม พบว่าประกอบด้วย เส้นใยเซลลูโลส เป็นวัสดุหลัก โครงสร้างของเส้นใยมีลักษณะเป็นสายโซ่โพลิเมอร์พอลิแซ็กคาไรด์ มีคุณสมบัติที่เป็นเส้นใยที่มีความเหนียวแข็งแรง น้ำหนักเบาและอากาศสามารถไหลผ่านได้ดี แต่ยังมีการนำไปใช้น้อยมากเมื่อเปรียบเทียบกับเส้นใยอื่นๆ และหากเส้นใยถูกเก็บไว้ในสภาพแวดล้อมที่อับชื้น อากาศถ่ายเทไม่สะดวกก็จะขึ้นรา

นาโนซิงค์ออกไซด์หรือซิงค์ออกไซด์ขนาดอนุภาคระดับนาโนเมตรเป็นผลิตภัณฑ์ที่ได้จากกระบวนการเปลี่ยนขนาดอนุภาคซิงค์ออกไซด์ให้มีขนาดเล็กลงอยู่ในระดับอนุภาคนาโน มีลักษณะเป็นอนุภาคละเอียดสีขาวความบริสุทธิ์สูง ไม่เป็นพิษต่อร่างกายมีสมบัติยับยั้งแบคทีเรียโดยการทำลายและป้องกันไม่ให้เกิดการแบ่งเซลล์ของแบคทีเรียและยังสามารถป้องกันรังสี UV-A และ UV-B

ดังนั้นคณะผู้วิจัยจึงมีความสนใจที่จะสกัดเส้นใยจากใบทางใบปาล์มน้ำมันและนำมาเพิ่มประสิทธิภาพด้วยนาโนซิงค์ออกไซด์เพื่อศึกษาคุณสมบัติของเส้นใยทางใบปาล์มน้ำมันเคลือบด้วยนาโนซิงค์ออกไซด์