พืชชะลอบูด

ชื่อนักเรียนผู้จัดทำโครงงานวิทยาศาสตร์

พิชญาพร บรรณาคำ

อาจารย์ที่ปรึกษาโครงงานวิทยาศาสตร์

นุจรี ศรีเทพ

โรงเรียนที่กำกับดูแลโครงงานวิทยาศาสตร์

โรงเรียนมารีวิทย์สัตหีบ

ปีที่จัดทำโครงงานวิทยาศาสตร์

พ.ศ. 2562

บทคัดย่อโครงงานวิทยาศาสตร์

ผักผลไม้ต่างๆที่วางขายตามท้องตลาด เมื่อเรานำมารับประทานอาจเน่าเสียได้ง่าย หากทานหรือขายไม่หมดก็ต้องทิ้งไป และบางครั้งมีการนำสารเคมีมาใช้ในการชะลอการเน่าเสีย ซึ่งสารเหล่านี้เป็นอันตรายต่อผู้บริโภค คณะผู้จัดทำจึงเกิดแนวคิดที่จะนำพืชท้องถิ่นมาใช้ในการชะลอการเน่าเสียของผักผลไม้

การศึกษาทดลองเรื่องพืชชะลอบูดครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพืชท้องถิ่นในการชะลอการเน่าเสียของผลไม้ การทดลองโดยแบ่งออกเป็น 3 ขั้นตอน ขั้นตอนที่ 1 นำพืชที่หาได้ง่ายในท้องถิ่น คือ มะนาว หอมหัวใหญ่ ว่านหางจระเข้ และขิงมาสกัดเอาสารละลายตามวิธีที่เหมาะสม ขั้นตอนที่ 2 นำสารละลายที่สกัดจากพืชพ่นลงบนเปลือกของผลไม้ที่ต้องการศึกษา คือกล้วยสุก และมะม่วงสุก ขั้นตอนที่ 3 ติดตามผลการเน่าเสียของกล้วยสุก และมะม่วงสุก

จากผลการทดลองพบว่า มะนาวชะลอการบูดของกล้วยสุกและมะม่วงสุกได้ 10, 12 วัน หอมหัวใหญ่ชะลอการบูดของกล้วยสุกและมะม่วงสุกได้ 8, 14 วัน ว่านหางจระเข้ชะลอการบูดของกล้วยสุกและมะม่วงสุกได้ 8, 11 วัน และขิงชะลอการบูดของกล้วยสุกและมะม่วงสุกได้ 9, 11 วัน ตามลำดับ จากผลการทดลองสรุปได้ว่า มะนาวช่วยในการชะลอบูดของกล้วยสุกได้ดีที่สุด ส่วนหอมหัวใหญ่ช่วยชะลอบูดมะม่วงสุกได้ดีที่สุด